Amor omnia vincit

Met een piep van de banden land het vliegtuig op de luchthaven. Alleen de naam al klinkt heerlijk! Fijoemitsjino, het lijkt wel een naam van een gebakje of een italiaans toetje: wat voor dessert wenst u meneer? we hebben Schip-hol of Fiumichino…
We logeren bij K, ze woont aan de Appia Antica. Het huis is net een kasteel, de living komt rechtstreeks uit een woon magazine, de oprijlaan is eindeloos, de tuin is een natuurpark, haar gastvrijheid is zonder grenzen en de buren zijn gewoon filmsterren.
Onmiddellijk gaan we op onderzoek uit en lopen letterlijk de geschiedenis in, links een indrukwekkende ruïne, rechts een half Romeins standbeeld en even verder Casa Quintili.
S’avonds brengt een taxi ons naar het centrum. Ik kan het hart van de stad voelen kloppen. Het is bijna donker, maar Rome leeft, Rome ademt. De oude gebouwen komen tot leven door de sprookjesachtige verlichting en ik staar ademloos recht voor mij uit als daar de contouren van het Colosseum opdoemen.
Vlakbij de Trevi fontein zijn de steegjes gevuld met restaurants, we kiezen een terrasje vol met Romeinen en authentieke keuken. Het is bijna tien uur als wij romantisch zitten te genieten van onze wijn, drie verschillende soorten pasta en heel charmant gezelschap naast ons aan tafel.
We maken een romantische wandeling langs de Colona Tralana, hier bewonderen we de opgravingen en de lagen die daar onder te voorschijn komen. S’nachts cirkelen de vogels hoog boven de strijdwagens op het monument Victor Emmanuel. We wandelen over de via Curia, en ik kan me nog net bedwingen om niet over een hek te klimmen en door het beschermde gebied te gaan zoeken naar een verborgen relikwie.
Rome is één open opgraving en overal worden historische schatten gevonden. Wanneer er iets aan het licht komt, legt de staat de bouw onmiddellijk stil en stuurt dan een archeologisch team op kosten van de eigenaar. Daarna volgt een eindeloze juridische procedure over de bestemming van het “monument”
Bij het Piazza Navona ontmoeten we een compleet mannen koor in rokkostuum. De jongens zingen fantastisch en als we vragen where are you from, zegt een van hen: from Delft. Ik vraag of ze een serenade willen zingen voor onze vriendin. Ze is jong, blond en vrijgezel in Rome wat wil je nog meer?
Dertig jonge mannen werpen zich op de knieën voor haar. Ze staat midden op het plein met een heel koor aanbiddende Romeo’s om zich heen. Aan het einde van het lied vallen ze gelijktijdig opzij als een bloem van vurige aanbidders.
Laat in de avond komen we thuis, we zijn dronken. Bedwelmd door de stad, de rijke historie, de kleuren van Michaelangelo, het lichtspel van Rafael, het gekwetter van de taal, de grootsheid van de Sint-Pieter, en de bubbels van de prosecco.
s'ochtends worden we wakker van een hoge exotische gil. Tijdens het ontbijt op het terras horen we het weer. Onze chique buurvrouw blijkt een paar prachtige pauwen in de tuin te houden, waardoor het net is alsof we in een dierenpark zitten.
Zes dagen vliegen voorbij, Er is zoveel te zien in Rome en zo weinig uren in een dag. Met moeite nemen we afscheid van de lieve kinderen en ouders. Onze vlucht gaat heel vroeg in de ochtend. Het is 04.00 uur als wij vertrekken uit het luxueuze Appia Park hotel.
Het inchecken gaat soepel en al snel zijn we door de douane. Alle winkels zijn nog gesloten, maar gelukkig vinden we een koffie bar die open is. Nog snel een macchiato voordat we vertrekken.
In de slurf naar het vliegtuig horen wij een vreemd gegalm. Het lijkt wel of ze harde muziek draaien, klassieke muziek ? De rij schuift langzaam door en de mensen lijken te waggelen op het ritme van de muziek. Het klinkt mooi, stemmig, en bekend?
Dan zie ik de grijnzende koppen van jonge studenten voor me in het vliegtuig. Juichend verwelkomen ze ons in hun midden, en heffen een nieuw lied aan Amor omnia vincit, Julia is gearriveerd.