Puber-tijd

Gisteren werd mijn dochter dertien jaar. Ja ze is echt een grote meid, en zit midden in de pubertijd. Deze periode in je leven wil je het liefste geheel over slaan. Gewoon van schattig klein meisje in een klap naar volwassen vrouw waar je een normaal gesprek mee kunt voeren dat lijkt me wel wat.
Ze is natuurlijk heel lief maar soms komen er van die onverwachte emoties en reacties uit :”schat laat je huiswerk even zien “ DOE HET LEKKER ZELF! of :”lieverd ga je je nu aankleden?”IK DOE DIE KUT KLEREN DUS ECHT NIET AAN!

Hoe kan het ook anders? je lijf vervormt, je loopt met een hoofd vol pukkels en wordt voor het eerst ongesteld. Plotseling groeit er overal haar en met een beetje pech heb je een beugel voor twee jaar. Je moet midden in de nacht opstaan, een half uur fietsen door wind en weer. Je tas is loodzwaar,de leraren zijn allemaal irritant en aan het einde van de dag kan je echt niet meer.

Mijn dochter lijkt een beetje op mij en helaas worden al deze eigenschappen nu uitvergroot. Ze is koppig, stront-eigenwijs en houdt ervan anderen het bloed onder de nagels te halen. Ze smijt met deuren stampt door het huis en gaat met haar armen over elkaar op de bank zitten. Zorg in godsnaam dat je uit de weg gaat en pas alsjeblieft op dat je niet op haar plek zit !

Het is heel vreemd maar het lijkt wel alsof alle spullen tegen haar samen zweren. Haar sleutels kruipen weg in hoekjes, haar schoenen verstoppen zich s’nachts onder de tafel. De shampoo verdwijnt zomaar uit de douche en zelfs haar fiets word soms onzichtbaar.
Natuurlijk wordt ze wel een beetje onzeker nu alles aan haar veranderd. Is ze niet te dik of juist te dun? Is ze te kort of juist te lang? Heeft ze de juiste kleren? Is ze wel cool en vet ? Of vind iedereen in de klas haar stom? En de hele dag vraagt ze zich af: Wie ben ik eigenlijk?

Een goede manier om dit uit te vinden lijkt om gewoon alles uit te proberen, alle grenzen op te zoeken om uit te vinden wie je bent. Als ze zich nou heel asociaal gedraagt dan hoort ze het vanzelf wel van haar omgeving en familie. Misschien kunnen zij haar vertellen wie ze is?

Plotseling heeft ze honger als een wolf en propt zich vol met zes boterhammen en chips. Daarna wil ze dagen niets en heeft ze “echt geen honger pap”. Soms eet ze als een varken, gebogen voorover hoofd bij het bord, ellebogen op tafel lepelt ze het voer zo naar binnen. Het liefste zit ze verveeld op haar stoel te wippen en verstopt zich achter lang en ongewassen haar.

Mijn dochter staat naast me en smeert een kleffe boterham, ze gromt iets in mijn richting maar ik versta haar niet. Ineens is ze weer lief en attent, wie wil er nog wat drinken? Vraagt ze terwijl ze naar de kamer loopt. Ik kijk haar verbaasd aan : “ ja thee lekker schat”.
Even later komt ze aan met drie koppen! Wow ook voor haar zusje ? Als ze naast me zit vraagt ze poeslief pap…? Nou euhh, mag ik 20 eur voor mijn beltegoed?
Ik moet glimlachen, ik kijk haar aan en zie mezelf in haar ogen. Even ben ik stil, nou schat ik vind eigenlijk dat je dat zelf kunt verdienen.
Woedend loopt ze naar haar kamer : “Jezus ik maak toch thee? “ Ik kijk haar na en weet dat ik moet volhouden, dat het straks allemaal weer over is. Het is gewoon even puber tijd.