Wij vertrekken om half negen uit Den Haag CS naar Bonn , lekker uitrusten in de eerste klasse, overstappen op de ICE bij Utrecht. We hebben een luxe coupe voor ons zelf, schuiven de leren stoelen zo ver mogelijk naar achter en bestellen een biertje van de tap. Dit is volop genieten.
Totdat er bij Ede Wageningen iemand voor de trein springt. Er wordt omgeroepen dat er een aanrijding is met een persoon: " deze ICE zal terugkeren naar Utrecht en de reis vervolgen via Den-Bosch naar Arnhem en Keulen. De controleur bevestigt dat dit wel even gaat duren, al het treinverkeer moet terug naar Utrecht.
Het blijkt regelmatig voor te komen in de herfst en vooral op dit traject. Een verlaten spoorlijn door de weilanden die uitnodigend dicht langs het psychische instituut Wolfheze is gebouwd. Blijkbaar zijn er mensen onder ons zo levensmoe dat dit een oplossing lijkt. En daarmee totaal voorbijgaan aan zich zelf, vrienden, familie of zelfs kinderen.
Wat gaat er door je heen als je midden op de rails gaat staan en je ziet dat naderende gevaarte ? Het geluid zwelt aan de rails trilt en de bellen rinkelen ...
Of blijf je eenzaam langs de rails staan, starend in het niets en spring je plotseling voor de trein wanneer hij vlak bij je is?
Inmiddels is het diep in de nacht, wij komen twee en half uur te laat in Keulen aan en missen onze trein naar Bonn, Uiteindelijk brengt een taxi ons naar Bonn op kosten van de Deutsche Eisenbahn.
Ik kan het beeld van die man op de rails niet uit m'n kop krijgen. Zijn roep om aandacht een laatste kreet om hulp die genadeloos wordt gesmoord in bloed splinters, piepende remmen en vuil. Voor hem is het klaar , over
Geen opmerkingen:
Een reactie posten