Bully

Drie jongetjes staan op straat, van een jaar of acht. Drie nare ettertjes die heel Wassenaar onveilig maken en denken dat ze onaantastbaar zijn. Ze hebben zojuist een huis belegerd, het huis van de ouders van E aan de Wittenburgerweg. Hij is dat jongetje op het schoolplein dat altijd onmiddellijk gaat huilen als hij valt, maar meestal pas nadat je hem omver duwt.
Een meisje komt aangefietst, haar haren wapperen in de wind. Ze stopt en kijkt angstig, een van de jongens houdt het stuur met zijn handen vast en zegt: doe je zak open! Het meisje begrijpt hem verkeerd en het misverstand lijkt een eeuwigheid te duren. Mijn vriendje komt uit Engeland en is nog niet zolang in Nederland, hij bedoelt “sack” tas! Maar zij denkt dat er iets heel anders van haar wordt verwacht, een heel andere tas. Ze rukt snel zich los en fietst huilend naar huis.
Waarom doen we dit? Waarom doen kinderen elkaar geweld aan? Waarom pest je, pijnig je kinderen die zwakker zijn, minder sterk of minder stoer? Wanneer komt de sadist in je naar boven alleen omdat je toevallig groter en sterker bent? Doen wij dit uit angst, onzekerheid of gewoon uit verveling?
In de middag spelen we boeven en politie op het schoolplein en loopt het een beetje uit de hand. We duwen E in de fietsenstalling en binden hem met een fietsslot vast aan het frame. Hij huilt en schopt maar kan geen kant op. Als de schoolbel gaat is zijn bankje in de klas leeg, en daarna blijft het leeg!
Als we de volgende dag op school komen, zijn we het al bijna vergeten. Maar dan komt het schoolhoofd binnen en de klas is doodstil. Hij pikt ons er direct uit, dit is nog nooit eerder gebeurd. In zijn kantoortje zit een betraande moeder. Langzaam begint het tot ons door te dringen dat er iets ernstigs is. Dan komt een vader met Eelco binnen, hij is woedend en het hoofd kan hem nog net behoeden ons te lijf te gaan. Hij wil onze excuses en uitleg wat er precies gebeurd is. Wij kijken naar E en de rode striemen op zijn polsen en beginnen ons nu heel ongemakkelijk te voelen. We vertellen ons verhaal over het spel. Het hoofd heeft genoeg gehoord en pakt de telefoon, een uiterst gevaarlijk wapen, in die tijd.
Even later zitten wij ieder achter in een auto naar huis en de stilte is als een dreiging voor de storm. Ik heb nog nooit echt een pak slaag gehad van mijn vader, maar er is een eerste keer voor alles.
Beste E, misschien is het te laat en heb je er niet veel aan. Maar het spijt ons, het spijt mij! Uiteindelijk zijn wij de sukkels, de verliezers. Pestkoppen zijn laf en dom. Laf omdat ze alleen de kleine en zwakke jongens pesten en dom omdat ze er vijfendertig jaar over doen om te snappen dat ze zelf een bully zijn.