Dag zes verloopt weer heel anders dan gepland . Wij vertrekken laat en komen langzaam op gang. nog even een wasje drogen en vers brood halen. Pas om tien uur zitten we op de fiets. Er is verschil van mening over de route. Quint wil voornamelijk langs het jaagpad fietsen en de rivier volgen , Maarten en ook marit fietsen
liever volgens het boekje. Uiteindelijk doen we achter elkaar D124 D12 D 100 D108 Wil je het eerlijk weten ? Ik vind er geen zak aan. Korenveld na korenveld dorp na dorp . Als je het een keer hebt gezien ken je ze allemaal. Wat nou spiritueel? hoezo gaat het om de Reis? Donder op man. Waar is het avontuur?
Langzaam begint de lucht nu te betrekken alsof het mijn stemming weerspiegelt. Eerst grijs en daarna echt zwart. De druppels tikken voorzichtig op mijn helm maar vallen dan echt kletterend in ons gezicht en doen bijna pijn door het dunne regenjack. Om ons heen zwiepen zes enorme windmolens vervaarlijk. Plotseling slaat de bliksem in vlak voor ons. We stoppen even en doen meer regenkleding aan. Wij dalen nu af langs een schuimend witte weg met nog even veel bochten en steile hellingen. We zoeken een café om te schuilen maar in dit dorp is alles dicht. We fietsen door en langzaam trekt het onweer over ons heen. Pas vele kilometers verder vinden we de rond zeven uur eindelijk de "camping " . Direct blijkt al dat er geen plaats voor ons is.
ik val in een stoel en wil niet meer opstaan Ineens bedenken we dat we om de hoek een Gite hebben gezien, kom op Marit ;wij vragen of we daar kunnen slapen. We bellen aan en het zware ijzeren hek gaat open. Bonjour Madame wij zijn pellerins en zoeken onderdak. Tres desolee , wij zijn ook complet, zegt de vriendelijke dame. Maar kom even binnen en drink wat. Wij zien er blijkbaar verwoest uit. Dan vraag ik nogmaals. beleefd lieve mevrouw Isabelle wij kunnen echt geen stap meer zetten, mogen wij alst-u-blieft bij u blijven🙏
Ze kijkt ons aan : "vooruit wij zorgen voor u ", een last valt van ons af . Wij halen Maarten op bij de nep camping en onze fietsen met bagage.
Het dondert en de wolken kleuren weer zwart. Hoe snel kun jij die tent van je opzetten moedig ik hem aan. Binnen vijf minuten net voor de stortregen staat zijn tent en onze bagage er in. Wij worden zo liefdevol ontvangen door Isabelle en Denis Wij eten mee, drinken wijn en worden als familie verwend. Na het heerlijke diner is het buiten wel nat en behoorlijk improviseren op de harde grond zonder matras. Maar wij rollen ons in een oude deken en ik val met een grote glimlach in slaap , uiteindelijk krijg ik toch mijn romantiek en avontuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten