Als ik vannacht moet beschrijven geloof je het toch niet. In Parijs logeren we bij Jean de collega van Marit. Het luxe appartement ligt om de hoek bij Champs Elysees. Het is vooral bijzonder dat hij ons nog ontvangt omdat hij zelf morgen vroeg vertrekt. Wij kiezen een goede Italiaan in deze populaire straat om samen te eten. Wij genieten van een schone douche en het hippe appartement. Voor een paar uur tenminste want Jean vertrekt om 05 uur en wij kunnen daar niet alleen blijven 🤓 Ik heb nauwelijks drie uur geslapen als we door Jean gewekt worden, bonjour. Slaperig pakken we onze spullen bij elkaar Zodra de zware deur opengaat hoor ik het harde gedreun al van de club hiernaast. De straat is veranderd in een soort B film. Een ongekuiste versie van Les Intouchables. Op de stoep lopen mtv dames in jurkjes kleiner dan mijn fiets handschoen. Op straat racen afro mannen in dure sportwagens. Dit moet een droom zijn? Wacht volgens mij zie ik Driss. Maar wat doet Driss nu? Hij schreeuwt en vloekt tegen de mtv meisjes. Hij slaat de deur dicht slingerend scheurt hij weg. Meteen stopt er weer een racewagen bij de club. Met nog meer testosteron aan boord. Vier broers van Driss roepen naar de vrouwen naast ons. Voorzichtig baan ik mij een weg met mijn fiets tussen de schaars geklede dames en hitsige mannen. Marit laveert parmantig tussen de testosteron bommen en wij slaan de hoek om naar de Champs Elysees. Daar is het rustiger alleen een verdwaald hoertje, en een man zonder shirt op de grond. Langzaam keren de feestgangers van Parijs richting huis. Het begint licht te worden. Wij maken wat foto's bij de Arc het is vreemd, maar wordt steeds stiller. We fietsen om de Arc de Triomphe heen, er is echt niemand meer. Droom ik nog steeds ? een half uur geleden reden hier toch taxi's en auto's ? Nu is het verlaten, de Arc buigt statig naar ons en verheft zich dan schitterend in het ochtend licht. Er is geen ziel meer, wij zijn alleen met een schoonmaker, Parijs slaapt. Wij fietsen terug en zien nu pas dat alle afritten met hekken zijn afgezet. De Elysees staat vol met militairen, honderden uniformen. Een militaire muziek zwelt aan en wij paraderen gewoon mee. Niemand vindt dit vreemd, Hollanders met fietstassen dwars tussen een defilé iedereen blijft in zijn rol, strak vooruit kijken marcheren. Parartaraa pom pom piedom. Niemand ziet mij of houdt mij tegen.Nu weet ik het zeker : ik droom! Welterusten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten