Vriend ? Of Vijand ?

Wij liggen samen heerlijk te zonnen aan een strandje op Samos . We hebben een hip tentje ontdekt bij Kedros . Karen is al 30 jaar op het eiland  en woont met haar zoons in een huisje vlakbij. De jongens zijn fanatieke kite-surfers en hebben hier hun eigen paradijs gebouwd. 
Ik bestel een koud biertje aan de bar en zit in de schaduw. Het is heet vandaag windstil bijna na twee dagen flinke storm. In onze baai ligt een verlaten bootje langs de kant, ik slenter er naartoe. Ik vind een gymschoen een fles motorolie. Wat ligt daar Op de stenen, plastic ? Ik keer de vodden om terwijl ik deze foto’s maak.  Het zijn drie zwemvesten met grote letters Yamaha er op. Iets verder ligt een hele zak vol zwemvesten in verschillende maten voor volwassenen en voor kinderen. Even verder vind ik een buitenboord motor en daar ligt de boot. Het zijn stille getuigen van het menselijk drama dat zich hier heeft afgespeeld . Vul de beelden zelf maar in. s'nachts in een overvol bootje, doodsbang voor militairen,  de motor valt uit en de golven slaan op de kust een angstige landing van migranten in deze baai. Er staat Kusadssi op de boeg, de kust is vlakbij, je kunt snachts de lichten van Turkije goed zien. 

Ik ga op onderzoek uit en volg het spoor land inwaarts er hangt kleding te drogen in een boom er staan stoelen een vale bank met een lege doos schoenen er op. Ik voel de aanwezigheid van mensen. 

Voorzichtig sluip ik om de hoek van een bouwplaats. Ik ruik vuur en struikel , dan sta ik plotseling oog in oog met een groep hele zwarte mensen. Ze  zitten rond een olievat en kijken verschrikt. Twee mannen staan dreigend op. Ik reageer instinctief loop naar het vuurtje pak iets van vlees en stop een stukje in mijn mond.  Niemand beweegt, zes paar donkere ogen staren mij aan, vijand of vriend? 

Dan breekt een lach de spanning , honger is universeel .  Ik hurk naast het brandende olievat en staar in het vuur . De twee mannen schreeuwen tegen elkaar in een taal die ik nog nooit eerder heb gehoord. Een gebaart wild dat ik weg moet en wijst. De ander zegt iets terug. Langzaam worden ze kalm. Ik krijg nog een stukje onduidelijk vlees en probeer met handen en voeten te vragen  wat ze nu gaan doen. Ik wordt er geen wijs uit ; smilla smilla en tutudayu zegt mij niks. Vathi vathi  snap ik wel dat is samos stad.   Ik geef een hand en zeg efgaristoh in mijn beste Grieks. Opgelucht maar emotioneel loop ik terug naar onze comfortabele  strand bedjes, en vertel Marit over mijn avontuur. Twee uur later willen we met de fietsen vertrekken. Ik haal snel een groot brood en zes blikjes bier bij de bar. Als ik terug kom bij de migranten is er niemand meer, ze zijn spoorslags verdwenen. Ik krijg nog dagen de tijd om er over na te denken,  op de WC aan de diarree , Vriend of vijand ?