Het is acht uur in de ochtend. Wij klimmen op mountainbikes met 60 man voor Amref Flying Doctors en tellen gezamenlijk af: tien, negen, acht, zeven, zes, vijf, vier, drie, twee, een.
De tocht begint. Ik voel me rijk en schuldig tegelijk. Rijk dat wij deze expeditie kunnen maken dankzij
jullie, sponsors uit Nederland. Schuldig dat wij met onze camera’s, onze dure fietsen en gps ons hier durven te vertonen en op bezoek gaan bij families die in huis nog geen bank hebben staan. Ons programma is zo strak georganiseerd door Emolife dat er geen speld tussen te krijgen is. De ene indruk na de andere, van prachtig landschap naar de volgende bergtop. Er is een dag “rust “ in Kenia waar we een waterproject en een school bezoeken en in de klas met hele jonge Masai kinderen over de gevolgen van female genital mutilation leren. Vreselijk aangrijpend. We fietsen zeven dagen rond de Kilimanjaro en zien bij helder weer de besneeuwde top statig links liggen. We fietsen door de arme vervallen dorpjes waar kinderen vrolijk naar ons toe rennen en telkens jambo, jambo, jambo roepen in koor. De vrolijkheid van mensen is zo ontwapenend en mooi dat het telkens weer aanmoedigt om op de pedalen te gaan staan. Wanneer al die kinderen je een high five geven of de hand willen schudden, snap je pas waarom je dit doet. In de hitte door het stof en over dit vreselijke hobbelpad van losse scherpe stenen. Gelukkig is daar alweer een checkpoint met koel water, chips, banaantjes, biscuitjes en harde Hollandse haven muziek. Smitty roept : “Hey, wat is je nummer?” “Euh 62”, roep ik Iedereen moet gecheckt worden natuurlijk.
jullie, sponsors uit Nederland. Schuldig dat wij met onze camera’s, onze dure fietsen en gps ons hier durven te vertonen en op bezoek gaan bij families die in huis nog geen bank hebben staan. Ons programma is zo strak georganiseerd door Emolife dat er geen speld tussen te krijgen is. De ene indruk na de andere, van prachtig landschap naar de volgende bergtop. Er is een dag “rust “ in Kenia waar we een waterproject en een school bezoeken en in de klas met hele jonge Masai kinderen over de gevolgen van female genital mutilation leren. Vreselijk aangrijpend. We fietsen zeven dagen rond de Kilimanjaro en zien bij helder weer de besneeuwde top statig links liggen. We fietsen door de arme vervallen dorpjes waar kinderen vrolijk naar ons toe rennen en telkens jambo, jambo, jambo roepen in koor. De vrolijkheid van mensen is zo ontwapenend en mooi dat het telkens weer aanmoedigt om op de pedalen te gaan staan. Wanneer al die kinderen je een high five geven of de hand willen schudden, snap je pas waarom je dit doet. In de hitte door het stof en over dit vreselijke hobbelpad van losse scherpe stenen. Gelukkig is daar alweer een checkpoint met koel water, chips, banaantjes, biscuitjes en harde Hollandse haven muziek. Smitty roept : “Hey, wat is je nummer?” “Euh 62”, roep ik Iedereen moet gecheckt worden natuurlijk.
Wij zijn een bijzondere groep deze tweede week van de Africa Classic. Een bonte verzameling artsen, ondernemers en VIP’s. Er reist een heel circus voor ons uit en achter ons aan. Bij elke overnachting wordt een compleet dorp gebouwd voor 60 man.
Tenten, buffet, bar, douche en W.C.
Ja, zelfs midden in de wildlife corridor staan drie man op een ladder om warm water uit de douche te laten stromen. Ik sta op een schoon houten matje midden in het wildlife park en naast mijn voeten ligt verse olifantenpoep.
Tenten, buffet, bar, douche en W.C.
Ja, zelfs midden in de wildlife corridor staan drie man op een ladder om warm water uit de douche te laten stromen. Ik sta op een schoon houten matje midden in het wildlife park en naast mijn voeten ligt verse olifantenpoep.
Een team van veertig man zorgt dat dit circus blijft draaien, genoemd het A-team,georganiseerd door Joris Smit en onder leiding van Ake Lindstrom. En natuurlijk Evert niet te vergeten die 24/7 klaar staat om alle fietsen continue rijdend te houden !
Ik kom in de eerste groep aan in het wildlife park. De zebra’s lopen langs ons en giraffen kijken ons verwonderd aan. Dit voelt zo onwerkelijk. Ik dacht dat de folder van Africa Classic iets mooier voorgesteld werd dan de werkelijkheid, maar het is juist andersom.We fietsen het tentenkamp binnen.De douches staan al klaar. Ik krijg weinig tijd want een jeep staat op me te wachten voor een safari. Snel grijp ik nog een koud biertje mee en spring in de jeep naast Ake. Ik mag hem direct. Hij straalt een enorme rust en waardigheid uit. Ake leeft sinds kind in het wildlife park van zijn vader. Binnen een paar tellen staan we vlak naast reusachtige olifanten. Wij stappen gewoon uit en Ake vertelt over de dieren.. Dit is zijn achtertuin en zou in een officieel game reserve met een opzichter absoluut niet kunnen.
In de avond rond het reusachtige kampvuur krijgen we geroosterd vlees en een koud biertje.En elke avond na de rit een complete presentatie van Jacolien en de media crew die mee reist, fotobeelden en een dag video ter plaatse bewerkt en monteert. om zes uur in de ochtend gaat de wekker, ik hoor de buizen van de tenten al. Die worden afgebroken dan begint het hele circus weer van voor af aan.
In de avond rond het reusachtige kampvuur krijgen we geroosterd vlees en een koud biertje.En elke avond na de rit een complete presentatie van Jacolien en de media crew die mee reist, fotobeelden en een dag video ter plaatse bewerkt en monteert. om zes uur in de ochtend gaat de wekker, ik hoor de buizen van de tenten al. Die worden afgebroken dan begint het hele circus weer van voor af aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten