Bee 🐝 philosophy

 

Finally we have arrived at our destination:  Hotel 🏨 Atlantis in Agios Constantinos. Our hosts are Gabi and Dimitris. 

We carry our  suitcases 🧳 up the steep stairs and are welcomed with a warm smile and a cool drink. Dimitris is born here and his family has lived on Samos for generations. 

He proudly shows the lush garden with vibrant trees 🌳 and plants. His eyes  twinkle when he explains all the exotic fruits he is growing. The garden and terrace is covered with remarkable tiles, ornaments, and bottles they found on the beach. The terrain is covered with pots and plants and looks like a botanical garden. As we meet the other guests and dogs 🐕 suddenly a bird lands on Dimitris shoulder. He smiles calmly ; this is Kiko our Flemish Jay, we saved him as a chick, but he can be quite naughty. Dimitris and Gabi have opened up their hearts and home to many injured animals. They both have developed a close relationship with nature throughout their lives. But now after running the hotel 🏨 for 20 years they have decided this will be their last season.  They would like to retire a little and focus on their Bee  🐝 🐝 colony and produce the famous Bee Philosophy honey 🍯 It is quite a delicate job to maintain the hives Dimitris explains. At the moment the Queenbee is just getting enough food not to stop laying eggs but also not too much for her to expand the colony . 

In the morning Gabi and Dimitris attend to their garden theirs dogs and their guests. We have an amazing breakfast with self made bread , fresh eggs, home made marmalade and toast with honey 🍯. It is wonderful to stay at Atlantis we are treated like royal family. Finally the sun 🌅 sets and we are going to bed. This night I have the weirdest dream. Dimitris is a drone bee and suddenly very lazy.  The female guests are honey bees and doing all the work in the hive. They are building new hexagon structures to the hotel. We are almost closed in by walls of honey wax. Then the QueenBee👸appears It is Gabi in a wide flapping dress and a huge body and long tail . She is laying eggs 🥚 on the table but not just two eggs. She lays more and more and she doesn’t stop. Not twenty not two hundred but finally there are two thousand eggs on the table. Gabi smiles exhausted: “This is about right for the wedding of our daughter” After this work the Queen is really hungry and suddenly she grabs Dimitris and takes him back to the hive forlunch. And guess who is on the menu ?

Kiespijn

Het is zondagavond, wij staan op de parkeerplaats van HMC Westeinde en wachten op de afloop van een spoed ingreep voor mijn vrouw. 

Ze heeft helse pijnen en zelfs de sterkste pijnstillers werken niet meer.  Ik vind het behoorlijk lang duren; "Als dit nu maar goed gaat". 

Haar wang is een enorme bult, ze ziet er een beetje middeleeuws uit, wel een schone dame maar met vervorming. Stel je voor dat je zo veel pijn hebt, deze noodsituatie in de middeleeuwen. Waar kon je dan terecht ? Hoe was de kennis over onze tanden en kiezen? Wie kon je helpen op zondagavond met een ingreep die je bovendien zou overleven? Dan ging je naar de barbier, een tandentrekker of als die er niet was naar een stevige ongeschoolde knecht.  

Guy de Chauliac 1300-1368 schrijft in zijn ‘Chirurgia magna’ over de mond en de kiezen duidelijk. In de mond zijn twee belangrijke organen die op verschillende manieren werken. Dat zijn “de tong omme dye smakinghe" en“die tanden omme dye knouwinghe". Alles daaromheen is alleen ondersteunend en de kracht voor die ondersteuning wordt volgens De Chauliac vanuit de hersenen toegezonden. Men besefte toen al dat de  hersen­zenuwen alles aansturen. Kiespijn moet in de middeleeuwen net als nu een afschuwelijk lijden zijn geweest, omdat zelfs een ongeschoolde tandentrekker niet altijd bereikbaar was. De Chauliac zegt dat van alle kwalen waar de mens om wordt beklaagd, kiespijn de allerergste is. 

En dat is goed te merken, mijn vrouw ijsbeert al dagen heen en weer door het huis, ze huilt, ze hangt scheef haar hoofd is ontstoken één oog zit bijna dicht onder de zwelling, zelfs ijs op haar wang lijkt niet te helpen. Dit is een onmenselijke marteling. maar hoe is dit gekomen? Hoe ontstond kiespijn in de middeleeuwse visie? Dit weet men aan een trauma, of ook wel aan een “quaet regiment" een slecht dieet. Als de kies ziek was, konden er gaten in vallen, de pijn ontstond niet door het gat! Men zag dus nog niet het directe verband tussen caviteit en klacht. Daarom werd de nadruk gelegd op de conservatieve behandeling van de pijn. De pijn kon op vele manieren worden bestreden. In de eerste plaats door dieetvoorschriften: geen ‘vervuilend’ voedsel onder andere melkproducten eten, geen warme, zeer koude of harde zaken nuttigen. Kleverige zaken zoals dadels en honingsnoepjes waren uit den boze, evenals ‘tandvijandige’ dingen zoals ajuin. De tanden moesten niet worden verzorgd met scherpe voorwerpen. De tanden inwrijven met een mengsel van honing, verbrand zout en azijn was altijd goed. Mijn vrouw trekt een vies gezcht bij dit recept. Als dit alles niet hielp, dan natuurlijk laxeren en aderlaten uit een ader in de arm, de lippen of uit een ader onder de tong. Zeg ben je wel goed bij je verstand ? vraagt ze, wanneer ik een scherp mesje pak. 

Een mildere variant was het maken van scarificaties kleine oppervlakkige sneetjes in de huid in de hals en daar eventueel een laatkop op te zetten. Hevige pijn vereiste krachtiger maatregelen. Wat ook goed hielp volgens De Chauliac was rozenolie, vermengd met een kwart azijn, in het oor aan de pijnlijke zijde gegoten. Guy de Chauliac voegde aan hetzelfde mengsel soms wat opium toe, maar dan moest de pijn wel erg bar zijn. Graag roept mijn vrouw, geef me wat opium in mijn oor alsjeblieft. 

De belangrijkste middeleeuwse bron is uit het handboek Cyrurgia geschreven door de Vlaming Jan Yperman circa 1265-1335. Er is weinig bekend over deze chirurgijn, Yperman vermeldt dat een van de oorzaken van gaten in tanden stagnatie van slijm is,  de koude en natte humor. Volgens de idee van de humorenleer wordt slijm gemaakt in het hoofd,  het slijm zakt naar beneden en kan stil blijven staan in de kaak, hierdoor ontstaat er verrottting. Daar kunnen, zoals Yperman zegt wormen door ontstaan Deze wormen vreten zich een weg naar buiten vanuit het kaakbot en er ontstaat naar verloop van tijd een gat in een tand of kies. Dat verklaart de typische tandpijn. Als de wormen zich bewegen dan heb je helse pijn en als ze stil liggen dan voel je niets. Getverdemme, wil je mij ook nog misselijk maken naast alle pijn roept mijn vrouw. 

Yperman waarschuwt dat het trekken van tanden terughoudend verricht moet worden; hij zegt hierover: als er gaten in tanden zitten die pijn veroorzaken maar waarbij de tand niet loszit, dan mag deze tand niet zomaar getrokken worden. Hij waarschuwt dat dit kan leiden tot ernstige complicaties met een fatale afloop. Hij vervolgt: En als de patient overleeft is er vaak een kaakabces en botsplinters uit het kaakbeen. Maar als de tanden los zitten, dan is er geen probleem. Dus trek de tanden niet als ze nog vastzitten. De chirurgijn adviseert om een kleine ijzeren pijp te gebruiken waarin een ijzeren naald is ingebracht.  Deze naald dient gloeiend heet gemaakt te worden en in een medicinale olie gedoopt te worden. Vervolgens wordt de buis met naald op het gat geplaatst en wordt de hete naald enkele keren in het gat gedreven. De olie is samengesteld uit gevlekte scheerling en marjolein. Dit is de druppel voor mijn vrouw, ze kiept van de bank en ligt op de grond buiten bewustzijn. Ik til haar voorzichtig op en breng haar naar het HMC. Het is niet ver rijden en daar nemen artsen het over en wordt ze goed verzorgd. Ik ben gerust gesteld ze is in goede handen, wij leven niet meer in de middeleeuwen

 

Mijn excuses aan Wiel van der Mark

voor het plagiaat en misbruik van zijn oorsponkelijke tekst.

https://the-history-girls.blogspot.com/2016/01/killing-worm-that-gnaws-at-tooth-by.html

Super Marco

Ik fiets mijn favoriete rondje door de duinen naar het strand.  Bovenaan de houten trap bij strandpaal 9 zit Marco. Dit is zijn vaste stek. Hij parkeert zijn mobiele wagen met ruim uitzicht over zand en zee. Als Marco praat maakt hij eerst wat keel geluiden Kgggrrrrr Bggrrrrr. Hij kraakt een beetje als een kapotte machine, maar je hoeft niet te schikken. Hij is zachtaardig, zijn baard is netjes verzorgd. Marco valt niemand lastig en geniet van zijn vaste voorraad Pitt biertjes in zijn mandje. Maar sommige bewoners van de deftige Vogelwijk zijn schuw en lopen gauw door. Elke ochtend rijdt Marco het stuk van Wateringen naar Kijkduin in zijn wagentje. Hij is opgewekt en maakt graag een praatje. Maar dat is niet altijd zo geweest. Na een gespek durf ik te vragen wat er eigenlijk met zijn benen is gebeurd? Marco vertelt dat hij in 2009 erg depressief was. 

Eenzaam dwaalt hij langs het spoor richting Rijswijk. Als er een trein aankomt kijkt hij nauwelijks op. Deze trein kan onmogelijk op tijd stoppen en Marco gaat niet opzij… Snel maakt hij een grapje dat hij daarna tenminste wel zwart kon rijden zonder treinkaartje. Misschien mag hij nu voor de helft van de prijs mee ? 

Dan loopt kunstenares Thea voorbij met haar speelse bordercollie. Als Lola haar bal vlak voor de voeten van Marco neerlegt, moet ik lachen, Dat kan hij toch helemaal niet ! Plotseling komt Marco overeind uit zijn stoel, hij wankelt heel even, raapt de bal op draait zich om en gooit hem een eind weg. Ik ben stomverbaasd dat Marco zo kan balanceren op twee protheses en zo mobiel is zonder zijn eigen benen. Lola legt de bal netjes voor de voeten van Marco en hij demonstreert nogmaals zijn bewegelijkheid. Als sportleraar weet ik precies welke spieren nodig zijn bij deze samengestelde beweging van buigen, bukken, roteren, aanspannen en lanceren.

Even later loop ik langs de branding en denk aan het leven van Marco. Ik staar over de groene golven, en stel mij voor dat er een noodgeval is op het strand. Onverwacht spingt Marco uit zijn stoel om een drenkeling te redden. Of stel je voor dat er deze zomer een enorme duinbrand ontstaat. Strand paviljoen de Kwartel staat in vlammen en onze hond zit gevangen en piept angstig om hulp. 

SuperMarco staat op uit zijn wagen zonder zich te bedenken. Met reuzenstappen op zijn titanium benen baant hij zich een weg dwars door de vlammen. De zolen van zijn schoenen knetteren, vonken schieten weg maar hij loopt vastberaden door en neemt onze angstige viervoeter in zijn armen en redt hem uit het razende vuur.

Load Shedding

Al ruim voor vertrek van dit lustrum denk ik aan de geschiedenis van Zuid Afrika en ongelijkheid. Het dikke boek van Mandela ligt naast mijn bed ik heb er nog geen letter in kunnen lezen . Wij reizen in onze privé  bus dwars door Kaapstad,  beklimmen de Tafelberg , Fietsen  Chapmans peak op en zwemmen tussen zeeleeuwen. Vandaag zien we een stukje van de townships. Maar wel met lokale gidsen want de echte township komen we niet in. Hoge elektriciteits palen staan als scheepsmasten tussen de aluminium shacks. De daken van golfplaten glinsteren in de zinderende zon. Rij, na rij na rij . Een spin van zwarte draden verbindt deze shacks met elkaar voor stroom en tv  

Honderden, duizenden miljoenen Zuid Afrikanen wonen in een kokende metalen hut. Een witte satelliet schijf op het dak schreeuwt in stilte om hulp. Het power netwerk van dit land is ontoereikend voor 70 miljoen mensen . Het load shedden staat symbool voor de verdeling van macht en geld tussen zwart en wit . Nergens is die verdeling zo schrijnend en ongelijk als in Zuid Afrika. Dagelijks tussen 1600 en 1800 u of snachts tussen 0200en 0600u wordt de stroom ️ gewoon uit gezet. Dan ben je een paar uur afgesloten. Ik zie vrouwen en kinderen zitten in de hitte onder de golfplaten en vraag mij af hoe je hier in godsnaam kunt wonen . Wanneer het s’ nachts donker wordt of wanneer het regent en de township verandert in een open riool van vuilnis modder en uitwerpselen. 

Toevallig zitten wij op dat moment in een vier sterren restaurant La Colombe aan een elf gangen menu met eetbare rozen  en geschaafd ijs. Wanneer de stroom uitvalt merkt de witte rijke bevolking er weinig van. Achter ons horen wij een enorme aggregaat heel zachtjes shedden.

Cranio Frontaal

Michiel fietst vlak voor mij. Hij is lang en zit hoog op zijn coole Koga Beachracer, ik staar naar zijn rechte rug. Plotseling wijkt hij scherp uit naar rechts. Een fractie van een seconde kijk ik in de verbaasde ogen  van een aanstomende tegenligger. Voor ik iets kan doen lig ik op het asfalt. De klap is genadeloos, twee zware mannen lichamen klappen in volle vaart op elkaar. Ik heb het treintje van vier wielrenners totaal niet aan zien komen. Ik zie een beetje zwart voor mijn ogen en er hangen draden uit mijn helm. Verdwaasd sta ik op en loop naar mijn tegenligger die op de grond ligt naast het pad. Hij ziet er ernstig gewond uit met bloed bij zijn oor, tanden door de lip, rode striemen bij zijn nek, hij blijft lang in de berm liggen. 

Ik zet mijn fiets aan de kant en leg mijn ketting er weer op. Gelukkig staat mijn tegenligger nu op en komt naar mij toe. 

Lesly is rustig en sympathiek, wij informeren naar elkaars schade, wisselen naam en telefoonnummers uit en wensen elkaar een goede rit. Eerst wil ik nog een flink stuk verder fietsen naar Maassluis maar Michiel moet op tijd terug zijn, en bij de zandmotor keren we toch maar om. Met deze wind in de rug begrijp ik nu ook waarom die mannen zo hard gingen. Eenmaal thuis ga ik douchen en smeer een broodje. De barst in mijn fietshelm is indrukwekkend maar ik doe een dag lang alsof er niets aan de hand is. Eigenlijk komt de pijn pas in de loop van de week naar boven. Ik kan mijn nek niet meer draaien krijg een paarse plek op mijn heup,ontdek  een schaafwond aan mijn elleboog en mijn hele lijf is stram en stijf. Maar ik ontken dat er iets aan de hand is. Todat ik vrijdag bij onze fysio Cranio sacraal therapeute Els Koning op de tafel ga liggen. Onder haar magische handen gebeurt er plotseling van alles. Ze zet alle organen weer een beetje recht, buigt mijn kniëen, duwt mijn heupen en wanneer ze haar zachte handen onder mijn nek en achterhoofd legt begin ik te trillen en komt er een golf van emotie over mij heen. Mijn hoofd en nek beginnen te trillen,tranen  stromen en alle emotie komt er uit. Wat is er met jou aan de hand? vraagt Els verbaasd.  Ik , ik,  wil nog helemaal niet uit het leven stappen!  Door een stom fiets ongeluk zeg ik snikkend. Geduldig legt Els mij uit dat mijn lichaam de shock moet verwerken en deze als een golf door mij heen gaat naar mijn rug en andere organen. Ik besef nu eigenlijk pas dat ik bij een dergelijke val dood had kunnen zijn. En zeker als ik geen helm op had. Ik haal opgelucht adem. Ik moet wel bijzondere bescherm-engelen hebben dat ik er zonder kleerscheuren vanaf gekomen ben. En Els is daar zeker één van. Gelukkig heb ik geen bord voor mijn kop, en stap ik morgen vrolijk weer op mijn fiets, want die mankeert wonderbaarlijk helemaal niets.

Disylexe ?

Las je dt knut lzeen, hb ij nee bijzndoer beirn. Stchels 55% van de mnesesn kuennn dta. De vrmoognes van de mneslekije geset zijn idurnkwkekned, vlognes nee odrnezeok van de uinervtistiet Cmabrigde. Het mkaat neit uit in wlkee vgloodre de lttreers in het wrood saatn. Het eigne blkagenerije is dat ertese en de ltatsae ltteer op de jstueie paltas saatn. De rset kan een rmomejtle zijn en je knut het tcoh zdnoer porbmleen lzeen. Dat kmot odmat het mnseleijk beirn een worod neit ltteer voor ltteer vrwkeret, maar zite als een gheeel. Vrebzwingaekkned, nwietaar? We knnen zinnn ok lezen zondr lle klnkrs. Ht is ds nt erg om sms een lttr te misse of bj t vgoene. Je knut ook gwoeon je hle bolg porbreen op dze mnaier te sfrijchvn. Er si nksi msi mt juow beirn hoor, je hbt genoow nee gdoe cennoctie vn ej lnkier en rcheter hersnehleft. En asl tid amlleaal abadacbra vor j is en d ltetrs nu vor je eogn bgnngen te dzuielln, dnk dn evn n de mnsn di dt ekel dag erraven bij ekle tekst, ekl beok en geechrsvn wrood . Michissen juow znoon, n dechtor n zjuse of breorjet die het meolijk hft op schol, mr gene hlp druft te vargnen mdat hij zch scmht vor zn enouvige vrom vna disylexe.

Huis Arrest

Ik herinner mij nog goed dat mijn ouders naar een artistiek feest gingen Pulchri Studio te Den Haag. Drie wilde jongens moesten thuis in het gareel blijven, onder het toeziend oog van een strenge oppas met weinig ervaring en nog minder autoriteit. De hopeloze maatregelen van onze regering om de verspreiding van het covid virus tegen te gaan geven mij precies dit zelfde gevoel. Onze regering doet wel haar best maar de maatregelen die ze neemt zijn net zo wanhopig en willekeurig. Ze weet heel goed dat het huis ieder moment afgebroken kan worden en de onbekwame oppasser dan volstrekt machteloos staat. De kinderen en tieners die normaal hun energie zouden richten op elkaar, fast food en veel scherm tijd hebben nu plotseling een nieuw en dankbaar slachtoffer. Ze voelen haarfijn aan dat er grenzen opgezocht kunnen worden zonder dat dit gevolgen heeft. De situatie wordt steeds erger, wanneer de oppas in haar wanhoop besluit om steeds nieuwe regels te bedenken, dat wij het huis niet uit mogen en om 9 uur in bed moeten liggen, dat wij afstand van elkaar moeten houden en dat wij niet in groepjes bij elkaar mogen komen. Dit geeft ons een aantal duidelijke doelen: om stiekem uit te breken en met een flinke groep vrienden in een parkje af te spreken en te kijken wat er  dan precies gebeurt. Wij staan nu met heel de derde en vierde boven op de heuvel van het parkje in Aerdenhout. Er is knalharde muziek en het is supertof en alleen coole mensen doen mee en boven aan de heuvel staat de bovenbouw te wachten tot een of andere suffe boa ons betrapt.

Dan plotseling worden we omsingeld door vijf politie busjes en iedereen rent een andere kant op en probeert te  ontsnappen. Het is focking real en spannend. Sommigen duiken in de bosjes en anderen proberen weg te rennen terwijl agenten‍ ons proberen te omsingelen of arresteren, probeer daar maar eens aan te ontsnappen. Wat een vet spel, levensecht en veel leuker dan ‘'Wie is de Mol"

Dan blijkt dat de oppas helemaal geen duidelijke afspraken heeft gemaakt met onze ouders. Het laatste stukje van haar gezag stort in, wanneer een rechter vonnist dat de oppas eigenlijk alleen mag optreden in noodsituaties zoals oorlog of een natuurramp. Je hoeft geen rechtsgeleerde te zijn om te begrijpen dat de juridische constructie van deze Noodwet wankelt als een kaartenhuis. De politie meldt ondertussen dat ze vanavond niet kunnen handhaven en geen bekeuringen meer zullen uitschrijven. Onze oppas probeert nog via de buurman R haar gezag terug te winnen, en als wij niet luisteren dreigt ze met huisarrest. Wij lachen haar uit en weten dat onze buurman R.van State vindt dat wij gewoon buiten mogen spelen na 9 uur en dat dit werkelijk niets bijdraagt aan een oplossing tegen een besmettelijke ziekte of Pandemie.

Dan komen mijn ouders thuis van het feest, ze kijken een beetje verbaasd naar de staat van chaos waarin het huis verkeert. Ze hebben duidelijk een drankje op maar daar zegt niemand iets van. Wij trekken pyjama’s aan en vertrekken zwijgend naar boven, het avontuur is voorbij, de lessen zijn geleerd. Geef nooit verantwoordelijkheden of bevoegdheden uit handen aan onervaren oppas, boa's, handhavers. Als ouders moet je de opvoeding zelf doen, en als regering je boontjes zelf doppen.  Wanneer je een kleuterjuf inhuurt kun je ook kleuter gedrag verwachten. Zo en nu gaan jullie naar bed !